W Sanktuarium, poza kaplicą św. Urszuli z sarkofagiem kryjącym Jej relikwie, znajduje się kilka szczególnych miejsc mówiących o życiu św. Urszuli.
W budynku klauzurowym jest cela, w której mieszkała św. Urszula. Pokój, którego skromne umeblowanie, przywiezione ze Skandynawii, stanowi biurko, przy którym pracowała, fotel dla odwiedzających ją sióstr i uczennic oraz łóżko, nad którym wisi pośmiertna fotografia rodzonej siostry matki Urszuli, Marii Teresy Ledóchowskiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera, zmarłej 6 lipca 1922, beatyfikowanej 19 października 1975 w Rzymie. W pokoju jest też kilka przedmiotów pamiątkowych, jak obrazek Serca Jezusowego, ofiarowany Matce w 1918 roku przez jej brata Włodzimierza, generała jezuitów, krzyż fosforyczny – dar Marii Róży Radziwiłłowej z 1929 roku, obraz św. Bernadetty Soubirous (na atłasie), otrzymany od Ojca Świętego Piusa XI po kanonizacji świętej w 1933 roku, fotografia brata Włodzimierza TJ oraz błogosławieństwo księdza kardynała Augusta Hlonda, prymasa Polski, z 1938 roku. Szczególną pamiątkę stanowi kalendarz z 1939 roku upamiętniający ostatni dzień pobytu Matki w tym pokoju (24 kwietnia 1939) przed wyjazdem matki Urszuli z Pniew do Rzymu. W 2003 roku, z okazji kanonizacji, umieszczono w celi gablotę z osobistymi rzeczami Matki.
W sąsiednim pomieszczeniu znajduje się mała ekspozycja pamiątek związanych z rodziną Świętej, jak i z samą św. Urszulą. Są wśród nich przede wszystkim przedmioty, które stanowią jakby relikwie, bo zostały wydobyte z trumny podczas pierwszej ekshumacji ciała w 1959 roku, a są nimi: krzyż, różaniec, obrączka i kosmyk włosów św. Urszuli. Jest też obraz Matki Bożej Niepokalanej, malowany przez Matkę, drzewo genealogiczne wykonane przez nią w 1886 r. oraz świeca, którą ofiarował Matce Ojciec Święty Pius XI.
Opuszczając dom klauzurowy, wychodzimy na klasztorny dziedziniec. Na nim w centralnym miejscu znajduje się figura św. Urszuli, zaprojektowana przez Adama Graczyka z Poznania, a poświęcona w dniu beatyfikacji (20 czerwca 1983) przez ks. inf. Wawrzyńca Wnuka z Kanady (fundatora domu zakonnego w Windsor, dobroczyńcę i przyjaciela Zgromadzenia). Figura matki Urszuli umieszczona została blisko dużego krzyża, który jest przypomnieniem Eucharystycznej Ofiary sprawowanej przy ołtarzu polowym w czasie uroczystości przyjęcia jej relikwii – 29 maja 1989 roku. Dziedziniec okalają dom klauzurowy i dom św. Wawrzyńca, w którym znajduje się punkt pamiątek oraz Dom Matki Założycielki, który jest materialnym wotum Zgromadzenia za jej beatyfikację. W auli tego domu odbywają się konferencje, prezentacje filmów, spotkania różnych grup oraz występy dzieci i młodzieży. Znajduje się tam obraz namalowany przez matkę Urszulę w Krakowie – Zwiastowanie NMP, wzorowany na hiszpańskim malarzu, B.E. Murillo.
W Domu Matki Założycielki można zwiedzać stałą wystawę ukazującą życie, charyzmat oraz wkład św. Urszuli i jej Zgromadzenia w dzieło ewangelizacji oraz rolę, jaką odegrała w historii Kościoła i Polski. Wystawa została przygotowana w 1995 roku z okazji 75-lecia istnienia Zgromadzenia, a jej projektantami i realizatorami byli państwo Hanna i Benedykt Tofilowie z Warszawy. Wystawę ubogacają eksponaty umieszczone w gablotach. Stanowią one pamiątki nie tylko po Matce Założycielce, ale również po siostrach, które na przestrzeni lat realizowały misję Zgromadzenia. Mówią więc o bogatej i różnorodnej kontynuacji dzieła św. Urszuli.