„Całe Twoje życie, święta Urszulo, śpiewało chwałę Umiłowanego. Dałaś świadectwo Jego Ewangelii…”
W dniu 17 kwietnia 2015 roku w Pniewach miały miejsce uroczyste obchody 150. urodzin św. Urszuli. Trwały one cały dzień. O 9.00 rozpoczęło się Sympozjum poświęcone Świętej pod tytułem „Święta Urszula Ledóchowska – kobieta w Kościele i społeczeństwie”. Sympozjum, które wpisało się w cykl „Duchowość klasztorów polskich: przekaz i komunikacja”, przybliżało uczestnikom św. Urszulę, jej charyzmat i dzieło w nieraz zaskakująco nowy sposób, przedstawiało ją także w świetle aktualnych zagadnień życia Kościoła, a zwłaszcza trwającego obecnie Roku Życia Konsekrowanego…
Głównym wydarzeniem dnia była uroczysta Msza św. o godz. 17.00, której przewodniczył ks. bp Zdzisław Fortuniak przy koncelebrze czterdziestu dwóch kapłanów. Wśród nich należy wymienić ks. dziekana kan. Sławomira Grośty, proboszczów obu pniewskich parafii, a także księży proboszczów parafii pod wezwaniem św. Urszuli z całej Polski i zaprzyjaźnionych parafii, którzy od 15 kwietnia brali udział w specjalnym spotkaniu w Sanktuarium, przy relikwiach Patronki swoich parafii.
Do kaplicy Sanktuarium przybyli zaproszeni goście – pan Jarosław Przewoźny, burmistrz Pniew, przedstawiciele samorządu pniewskiego, różnych instytucji, którym patronuje św. Urszula, osoby zaprzyjaźnione z Domem Macierzystym Zgromadzenia Urszulanek SJK, zakonnicy i zakonnice różnych zgromadzeń zakonnych w okolicy. Szczególnym zaszczytem była obecność rodziny Ledóchowskich. Bardzo licznie przybyli wierni z Pniew i okolicy. Liturgię uświetnił swoim śpiewem – jak zwykle przy takich okazjach – chór Promyki Słoneczne, któremu akompaniował Polskie Duo Skrzypcowe. Wszyscy goście wypełnili kaplicę Sanktuarium do ostatniego miejsca – stojącego! I może również to sprawiało, że się poczuło tego dnia szczególną bliskość, wspólnotę z wszystkimi obecnymi, których duchowo łączy Jubilatka właśnie, św. Urszula.
Wspólnie przeżywana Eucharystia stała się radosnym dziękczynieniem za życie i dzieło św. Urszuli, za jej wstawiennictwo we wszystkich tych sprawach, które czciciele co tydzień jej powierzają w swoich prośbach i podziękowaniach. Homilia Księdza Biskupa skłaniała do refleksji nad życiem św. Urszuli, nad drogami, którymi Pan Bóg ją prowadził, nad owocami jej działalności, nad Zgromadzeniem, którego stała się założycielką, nad jego charyzmatem. Jak zauważył Ksiądz Biskup w swojej homilii, św. Urszula, zanim wróciła w swoich relikwiach do Pniew, przemierzała tyle dróg jak biblijny Abraham, który usłyszał: zostaw twoją ziemię, twój ród, dom twojego ojca i idź do kraju, który ci wskażę. Tak też św. Urszula ryzykowała, szła naprzód mimo wszystko, wędrowała. Niejeden raz przyszło jej żegnać dotychczasowe miejsce, by pójść dalej. (…) Iść dalej i dalej, i dalej, zaczynając w kolejnych miejscach od nowa i zaczynając od podstaw. (…) Świętując 150-lecie urodzin św. matki Urszuli, przebiegamy drogi życia, przyglądamy się bogactwu jej osobowości, przebiegamy też (…) i patrzymy na to, co po sobie zostawiła. Nie byłaby tego dokonała, gdyby nie stawała się człowiekiem ośmiu błogosławieństw, człowiekiem naśladującym samego Jezusa Chrystusa.
Ksiądz Biskup nawiązał w homilii też do oryginalnej, jak to określił, nazwy, którą otrzymało młode Zgromadzenie od Stolicy Świętej – Urszulanki Serca Jezusa Konającego, nazwy, które doskonale wpisała się w duchowość matki Urszuli, w zadania, które pragnęła realizować ze swoimi siostrami, „szarymi urszulankami”, w służbie Bogu i bliźniemu. Święta matka Urszula z całym swoim Zgromadzeniem, które rozpoczynało swoje istnienie od opieki nad młodzieżą w internacie, w szkole, a Boże drogi zaprowadziły je również do opieki nad sierotami, do ochronek, świetlic, do domów dziecka, otrzymała w zatwierdzonej nazwie wskazanie podstaw dla swej duchowości. Jest nim ukrzyżowany Chrystus z konającym Sercem, z Sercem przebitym jako objawienie miłosiernej miłości Boga do człowieka. (…) Ta duchowość, ten charyzmat otrzymał potwierdzenie Kościoła. Praca z wyobraźnią miłosierdzia oparta na fundamencie miłosiernej miłości z krzyża – Urszulanki Serca Jezusa Konającego.
Bezpośrednio po Mszy św. miała jeszcze miejsce inauguracja jednego ważnego punktu obchodów urodzin św. Urszuli, który zresztą będzie trwał przez cały Rok Jubileuszowy – to peregrynacja relikwii i obrazu św. Urszuli po pniewskich i sąsiednich parafiach. Przy sarkofagu Ksiądz Biskup Fortuniak uroczyście przekazał relikwiarz i obraz św. Urszuli pierwszej rodzinie, która chętna była przyjąć je na jedną dobę do swojego domu.
Po skończonej celebracji w kaplicy wspólnota urodzinowa przeniosła się do dalszego świętowania do Auli Domu Matki Założycielki na uroczysty bankiet lub do namiotów rozbitych wokół – na dobrą zupę gulaszową z chrupiącą bułeczką. Jak na prawdziwe urodziny przystoi, nie mogło zabraknąć tortu, który cieszył się wielkim powodzeniem. Choć pogoda na zewnątrz była prawdziwie kwietniowa – trochę deszczu, trochę słońca, raczej chłodno niż przyjemnie ciepło, radosna atmosfera, dobre rozmowy, wspólne świętowanie jak w wielkiej rodzinie – to wszystko sprawiało, że tym mocniej świeciło to słońce wewnętrzne, rozgrzewała pogoda ducha. Atmosferę dnia na bieżąco przekazywało Radio Emaus przez fale radiowe wszystkim tym, którzy osobiście nie mogli być obecni w Pniewach. Od rana Radio Emaus transmitowało wydarzenia z Sanktuarium, począwszy od Sympozjum, a skończywszy na wieczornej audycji o urszulańskiej szkole.
W dniu urodzin pragniemy podziękować św. Urszuli za przykład życia i świętości, dziękujemy za jej rodziców – również oni mogą być wzorem dobrego życia małżeńskiego i rodzinnego, które jest kolebką powołań i świętych. Dziękujemy za to, że pokazujesz, jak przeżywać szarą codzienność, jak czynić nadzwyczajnym to, co zwyczajne, świętym to, co przyziemne.
I pragniemy w rocznicę urodzin złożyć św. Urszuli życzenia. Skoro największym skarbem były dla ciebie pierwsze siostry, które ci w pełni zaufały i którym ty mogłaś zaufać, życzymy – według słów Księdza Biskupa na końcu homilii, by pod twoim łagodnym matczynym spojrzeniem, dojrzewały kolejne oddane w pełni charyzmatowi zgromadzenia, kontemplujące konające Serce Pana Jezusa, objawiające miłosierną miłość Boga siostry, na które będziesz mogła liczyć, że z nową wyobraźnią miłosierdzia, taką, jaką wymagają zmieniające się okoliczności i sytuacje, dalej poprowadzą Kongregację powstałą z woli Bożej. Siostry, które odważą się ponawiać każdego dnia gotowość bycia pionkiem w Bożych rękach, na Bożej szachownicy. Amen.
Zdjęcia z uroczystości można obejrzeć w Galerii.
