Krucjata Eucharystyczna to organizacja dziecięca, która ma swoje duchowe korzenie w Apostolstwie Modlitwy. Została założona w 1916 roku przez jezuitę o. A. Bessières’a SJ – wyniku międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Lourdes w 1914 roku, na którym stwierdzono potrzebę utworzenia organizacji o profilu eucharystycznym dla dzieci, oraz w odpowiedzi na orędzie papieża Benedykta XV wzywającego dzieci całego świata do modlitwy o pokój. Krucjata rozwijała się najpierw we Francji, szybko jednak rozszerzała się na cały świat.
W Polsce Krucjata Eucharystyczna zakorzeniła się dzięki staraniom matki Urszuli Ledóchowskiej, która w styczniu 1925 roku założyła w Pniewach pierwsze koło tej organizacji. Sztandar dla pniewskiego koła m. Urszula przywiozła z urszulańskiego warsztatu tkackiego w Sieradzu.
Dla animatorów matka Urszula zainicjowała na wzór francuski czasopismo „Hostia”, a dla dzieci pisemko „Orędowniczek Eucharystyczny”. Największym ośrodkiem Krucjaty w Polsce była Łódź, gdzie też co roku pod koniec roku szkolnego – począwszy od 1927 roku – odbywał się „Dzień Krucjaty”, ogólnopolski zjazd członków i animatorów. Do drugiej wojny światowej liczba członków w Polsce wynosiła ok. 200 tysięcy.
Po drugiej wojnie światowej Krucjata Eucharystyczna w Polsce nie osiągnęła już swojej dawnej świetności. Polityka państwa nie pozwoliła na istnienie tej organizacji dziecięcej. Dopiero w 1985 roku, z inicjatywy ks. bp. Zdzisława Fortuniaka, podjęto myśl o reaktywowaniu Krucjaty, która odtąd nosi nazwę „Eucharystyczny Ruch Młodych” (ERM). Sekretariat polskiego oddziału ERM-u znajduje się w Poznaniu.
Aktualnie ERM jest ruchem międzynarodowym i obejmuje 3 miliony młodych ludzi na całym świecie.
O pierwszym „Dniu Krucjaty” w 1927 roku – zob. artykuł na stronie urszulańskiej
