W dniu 3 marca 1977 po raz ostatni została celebrowana Msza św. w „starej” kaplicy, czyli tej, która powstała jako pierwsze przedsięwzięcie budowlane na terenie klasztoru w 1922 roku. Choć budowa nowej kaplicy była zorganizowana tak, że stara mogła być użytkowana (nową kaplicę budowano wokół starej, tak że ta jakby się wtopiła w nowy budynek – zob. zdjęcia), to jednak przyszedł moment, że na jakiś czas trzeba było przenieść Najświętszy Sakrament do prowizorycznej kaplicy w innym miejscu, gdzie też odbywały się Msze św.
Kamień węgielny poświęcił ks. prałat Wawrzyniec Wnuk z Kanady w dniu 9 lipca 1976 roku. Wmurowano go pod kaplicę Matki Bożej, tzw. okrągłą kaplicę – widać to miejsce upamiętniające po prawej stronie przy wejściu do domu klauzurowego.
We wrześniu 1979 roku rozpoczęto budowę ściany tylnej za ołtarzem. Wykonano ją w żółtym klinkierze z wstawkami z ciemnego klinkieru (pozostałość z cegły wypalanej dla zamku w Warszawie). W sierpniu 1980 roku wyłożono ołtarz boczny (gdzie teraz znajduje się sarkofag z relikwiami św. Urszuli) klinkierem wiśniowym oraz wykonano chór. W dniu 15 sierpnia 1980 roku, w warunkach jeszcze prowizorycznych, odbyła się pierwsza Msza św. oraz uroczystości zakonne, którym przewodniczył bp Paul Verschuren z Helsinek.
