Gdy matka Urszula umiera 29 maja 1939 roku w Rzymie, mówi się, że „zmarła święta”. Pochowano Ją na cmentarzu Campo Verano, w grobowcu, który niewiele wcześniej kupiła dla domów rzymskich Zgromadzenia. Choć życie i działalność Matki dają wystarczające „dowody” świętości, to jednak, aby matka Urszula mogła być zaliczona w poczet błogosławionych i świętych, zgodnie z wymogami prawa kościelnego potrzebne są namacalne, sprawdzalne dowody w postaci cudów.
Nie trzeba było długo na nie czekać. Siostry urszulanki mówią, że już w czasie wojny Założycielka w kilku sytuacjach przychodziła im z pomocą, ale dopiero dwa cuda, które wydarzyły się w 1946 roku, są na tyle przekonujące dla Prymasa Augusta Hlonda, że stają się bezpośrednim bodźcem do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.
W ramach procesu, w obecności Trybunału Prawnego Kurii Rzymskiej, ówczesnej matki generalnej Zgromadzenia, matki Franciszki Popiel, oraz kilku przedstawicielek Zgromadzenia dokonuje się ekshumacji ciała matki Urszuli w celu stwierdzenia tożsamości – w dniu 22 kwietnia 1959. Okazuje się przy tym, że ciało jest w całości zachowane. W dniu 2 grudnia 1959 roku przeniesiono ciało do specjalnie przygotowanego grobowca w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia przy via Casaletto.
Po beatyfikacji matki Urszuli w 1983 roku Ojciec Święty Jan Paweł II – za pośrednictwem swojego sekretarza ks. Stanisława Dziwisza i ks. Józefa Kowalczyka, kierownika sekcji polskiej z watykańskim Sekretariacie Stanu, podsuwa siostrom urszulankom pomysł, by Jej ciało relikwie przenieść z Rzymu do Pniew, do domu macierzystego Zgromadzenia. Podczas nabożeństwa majowego w Ogrodach Watykańskich w przeddzień przewiezienia relikwii bł. Urszuli, w dniu 11 maja 1989, tak uzasadnia ten krok:
Wiemy, że ziemia ojczysta ma prawo do Twojej obecności. Że tam właśnie, w Pniewach, na prastarej ziemi piastowskiej w Wielkopolsce, jest główne gniazdo Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Szarych. Tam powinnaś spocząć. Tam – takie jest prawo Twojej rodziny, Twojego Zgromadzenia.
Zainteresowanie osobą bł. Urszuli sprawia, że od 1983 roku również Pniewy, dom macierzysty, miejsce uświęcone obecnością Założycielki za życia, kojarzone z Jej działalnością, znajdują się w centrum zainteresowania. Rośnie liczba pielgrzymek i indywidualnych gości, co też jest potwierdzeniem słuszności myśli Ojca Świętego.
Bezpośrednie przygotowania do uroczystego translatio – przewiezienia – rozpoczynają się w sierpniu 1987 roku. Starano się najpierw o opinię co do kaplicy pniewskiej jako przyszłego miejsca złożenia relikwii.
Po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń przystępuje się do budowy kaplicy bł. Urszuli, rozbudowując w tym celu prezbiterium pierwotnej kaplicy pniewskiej. Siostry odpowiedzialne za translację relikwii ustalają trasę i przebieg towarzyszących temu wydarzeniu celebracji. Jesienią 1988 roku ma miejsce kolejna ekshumacja ciała bł. Urszuli – 30 lat po złożeniu go w grobowcu w kaplicy domu generalnego. Stwierdza się ponownie nienaruszony stan. Na początku maja 1989 roku, tuż przed rozpoczęciem translatio, relikwie ciało zostaje włożone do nowego, specjalnie przygotowanego relikwiarza.
W dniu 12 maja, 50 lat po swojej śmierci, bł. matka Urszula udaje się w drogę powrotną z Rzymu do Pniew. Trasa wiedzie przez północne Włochy, Austrię i Czechosłowację do Polski. W 30 miejscach związanych z życiem i działalnością m. Urszuli odbywają się uroczystości z okazji przybycia Jej relikwii, jak na przykład w Brescii (12-15 maja), Loosdorf (15-17 maja), w Lipnicy Murowanej (19-20 maja), w Krakowie (20-21 maja), Częstochowie (21-22 maja), Łodzi (24-26 maja), Warszawie (26-27 maja), Poznaniu (27-28 maja)…
W dniu 28 maja relikwie docierają do Pniew i 30 maja zostają złożone do sarkofagu w kaplicy domu macierzystego. Sarkofag jest dziełem Anny Grocholskiej. Na ścianie za sarkofagiem umieszczono najpierw obraz Błogosławionej wykonany przez Annę Koźniewską, który później jednak zostaje zastąpiony obrazem fotografią. Obecnie po prawej i lewej stronie obrazu znajdują się liczne wota wdzięczności za łaski otrzymane za wstawiennictwem św. Urszuli.
Uroczystościom z udziałem wielu biskupów, kapłanów i tłumu wiernych przewodniczą ks. kardynał Józef Glemp, Prymas Polski, i ks. arcybiskup Jerzy Stroba, metropolita poznański.
W swojej Homilii wygłoszonej podczas Mszy św. przy relikwiach bł. Urszuli 29 maja 1989 Ksiądz Prymas nazywa matkę Urszulę człowiekiem wprowadzającym pokój (wg Mt 5,9). Dlatego też miejsce, gdzie spoczywają Jej relikwie, będzie miejscem, w którym będzie się rodzić pokój, w którym ma być wprowadzana myśl o prawdzie, sprawiedliwości, wyzwoleniu i miłości.
Na pamiątkę przywiezienia relikwii bł. Matki Urszuli do Pniew zostaje poświęcony dzwon „Urszula”. W ramach przygotowań do uroczystości sprowadzenia relikwii w 1988 roku zostaje założony chór dziecięco-młodzieżowy Promyki Słoneczne, który swoim śpiewem ma uświetnić uroczyste zakończenie translatio. Wykonuje wtedy specjalnie na tę okazję ułożony i skomponowany Akatyst ku czci bł. Urszuli.
Dom Macierzysty Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK ma odtąd podwójnie macierzysty charakter – macierzysty dlatego, że jest to pierwszy dom Zgromadzenia, i macierzysty z powodu obecności relikwii Założycielki.
W dniu 29 maja 2014 roku przypadła 25. rocznica przywiezienia relikwii matki Urszuli do Pniew. Uroczystej Mszy św. przewodniczył Ksiądz bp. Zdzisław Fortuniak.
